سروسی سیاسی بی باک؛در نوشتار قبلی به تخلفات بسیار گسترده جریان چپ در برگزاری انتخابات مجلس ششم و صدور حکم حکومتی از سوی مقام معظم رهبری اشاره کردیم.در این نوشته نیز سعی شده است که با صورت بسیار گذرا به مدیریت جریان چپ در مجلس ششم پرداخته شود.در ابتدا به داستان طرح اصلاح قانون مطبوعات خواهیم پرداخت که علت اصلی شکل گیری یکی از بحران های کشور در دهه 70 و اغتشاشات کوی دانشگاه در 18 تیر 78 بود.

طرح اصلاح قانون مطبوعات

مجلش ششم در تاریخ 7/3/1379 رسماً کار خود را آغاز کرد و طبق روال مجالس پیشین مقام معظم رهبری در نامه ای توصیه های به نمایندگان ملت کرد و از آنان خواست که به رفع نیازهای مردم همت بگذارند و از ورود به جریان های سیاسی خود داری کنند:

«در میان گرفتاری های و مشکلات عمومی،شناخت فوریت ها و اولویت ها،هنر بزرگ مجلس شورای اسلامی است.مشکلات عمومی تر و محسوس تر را باید جست و به رفع آنها همت گذاشت.مسئله اشتغال،مسئله ارزش پول ملی،مسئله امنیت،مسئله گرانی و مسائل چند دیگری هست که برای پرداخت به آن،از همه فرصت ها باید بهره جست و زمان نمایندگی را که بسی زودگذر است،برای گشودن این گره ها باید مغتنم شمرد.خطای بزرگ آن است که از این خواسته های حقیقی مردم به دست غفلت سپرده شود و خواسته های جناحی و خواسته های حزبی و شخصی به جای مصالح ملی بنشیند.»¹

همان طور که در نامه مقام معظم رهبری به مجلسیان ششم بر می آید ایشان از نمایندگان جریان اصلاحات می خواهد که در بحث منافع ملی کشور وارد جریان های سیاسی نشوند اما متاسفانه نمایندگان به سرعت نصیحت های معظم له را فراموش کرده و غاطبه مجلس که در دست جریان مشارکت بود به سرعت برنامه های خود را به اجرا در آوردند که هر کدام از آنها هزینه های زیادی را بر دوش مردم و کشور گذاشت.

در اولین اقدام رسمی جریان اصلاحات در مجلس ششم طرح اصلاح قانون مطبوعات که چندی قبل تر از آن بعد از کارشناسی یازده ماهه (از خرداد 78 تا فروردین 79)در مجلس پنجم به تصویب رسیده و به موجب آن ابهامات قانون مطبوعات سال 64 را پوشش داده بود را با یک فوریت به صحن علنی مجلس کشاندند.

به موجب قانون مطبوعات مصوب در مجلس پنجم عملاً دست جریان چپ در تخریب شخصیت ها و شناتاژ و پروپاگاندای رسانه ای بسته می شد و این جریان دیگر نمی توانست بدون ادله و شواهد و قرائن هر مطلبی را منتشر کند.از سوی دیگر نویسندگان نشانه دار و ضد انقلاب که از زمان روی کار آمدن جریان دوم خرداد مشغول قلم زدن در روزنامه های زنجیره ای بودند قادر به روند تخریبی خود علیه جمهوری اسلامی ایران نبودند و به صورت کلی جلوی نفوذ بیگانگان را در عرصه مطبوعات گرفته می شد

در همین راستا و با توجه به این امر که جریان اصلاحات نیازمند این بود که بتواند فضای عمومی جامعه را مهندسی کرده و بتواند حمایت مردمی خود را حفظ کند اقدام به ایجاد یک جنگ روانی تمام عیار برای عدم تصویب اصلاح قانون مطبوعات در مجلس پنجم کرد. تا بتوانند با ایجاد فضای مسموم نمایندگان را در مجلس تحت تاثیر قرار دهند و با فشار اجتماعی از روند کاری آنان جلوگیری کنند.اما پس از آنکه جریان دوم خرداد نتوانست از تصویب کلیت قانون اصلاح مطبوعات جلوگیری کند در اقدامی غیر قانونی و هماهنگ دست به فضا سازی امنیتی برای لغو قانون یاد شده کرد.

جریان مشارکت که شاهد بود با تصویت قانون اصلاح مطبوعات عملاً عمر سیاسی آنان نیز رو به پایان است اقدام به جعل و انتشار سندی محرمانه از سوی وزارت اطلاعات کردند.سعید حجاریان مدیر مسئول روزنامه «صبح امروز» به واسطه عباس عبدی که یکی از موسسین روزنامه «سلام» سند جعلی یاد شده را به چاپ رساند.

درست یک روز مانده به رای گیری در خصوص طرح تغییر قانون مطبوعات روزنامه سلام با تیتری درشت نوشت:«سعید اسلامی پیشنهاد قانون مطبوعات را داده است»²

عباس عبدی در خصوص منبع نامه یاد شده به روزنامه صبح امروز از دیگر روزنامه های مشارکت گفته بود:«نامه ای رسیده،صرفاً یک دست نویس بود که از طریق نمابر به دفتر روزنامه رسیده و تعهد مطبوعاتی ما اقتضا می کرد که افکار عمومی مطلع شود...باتوجه به ومحتوای نامه واصله و شناخت موثق ما از سعید اسلامی وضدیت او با آزادی مطبوعات اطمینان کامل داریم که نامه از سوی سعید اسلامی نوشته شده است»³

بعد از انتشار نامه مجعول یونسی وزیر اطلاعات نیز اشار کرد که نامه فوق از سوی مشاوران وی بوده است و نویسنده آن سعید امامی نیست و با اشاره به اینکه محتوی نامه نیز در خصوص اصلاح قانون مطبوعات نبوده روزنامه سلام را متهم کرد که از آن برداشت سیاسی کرده است.

وی هم چنین عمل روزنامه سلام را نوعی سرقت اطلاعاتی تلقی نمود:«سندی که روزنامه سلام چاپ کرد در حقیقت یک نوع سرقت بود که نباید چنین کاری صورت می گرفت»⁴

بعد از آن روزنامه های اصلاح طلب به صورت های گوناگونی تهدید به ایجاد آشوب های خیابانی کردند.در همین راستا پنج روز قبل از حادثه کوی دانشگاه روزنامه صبح امروز،وابسته به سعید حجاریان به صورت آشکار مسئولان را تهدید کرد که در صورت تصویب قانون اصلاح مطبوعات آشوب می شود⁵

روزنامه نشاط نیز به صورت دیگری مسولان را تهدید کرد و نوشت:«صاحب نظران بر این باورند که ورود به قلعه فتح شده چپ گرایان یک ریسک خطرناک برای محافظه کاران است.هم چنین ناظران پیش بینی می کنند که طی روزهای آینده دفتر تحکیم وحدت و بدنه اجتماعی مدافع جناح چپ وارد صحنه شوند»⁶

هر چند که وزارت اطلاعات دو روز پس از تصویب قانون اصلاح مطبوعات از روزنامه سلام شکایت کرد و همان طور که ناظرین سیاسی انتظار داشتند این روزنامه توقیف شد اما قوچانی نویسنده اصلاح طلب از دام سعید حجاریان برای موسوی خوئینی ها خبر داد و اشار کرد که حجاریان می دانسته که چاپ نامه منصوب به امامی ریسک بالایی دارد و از این رو آن را به روزنامه سلام سپرد تا چاپ کند⁷

به صورت کلی جریان چپ این را می دانست که با جریان سازی که علیه سعید امامی به وجود آورده است نوعی دافعه علیه تصویب قانون اصلاح مطبوعات به وجود خواهد آورد و از این رو بود که روزنامه نشاط درست یک روز قبل از حادثه کوی دانشگاه با برگزیدن تیتری عنوان کرده بود:«محدودیت مطبوعات خشم مردم را شعله ور خواهد کرد»⁸

پس اینکه جریان اصلاحات حتی با ایجاد بحرانی امنیتی برای کشور نتوانست از تصویب قانون اصلاح جلوگیری کند،بعد از ورود مجلس ششم و به دست گیری بیشترین کرسی ها،اولین اقدامی که انجام داد تغییر قانون مصوب در مجلس پیش بود.محمد رضا خاتمی دبیر کل حزب مشارکت از تغییر این قانون به عنوان بزرگترین مسئله سیاسی حزب مشارکت نام برده بود:«اکنون مهمترین مسئله سیاسی ما که می تواند خیلی راحت برطرف شود،محدودیت بسیار شدیدی است که برای مطبوعات به وجود آمده است،ما در صدد هستیم در اولین قدم هایمان محدودیت های قانونی،شبه قانونی و غیر قانونی مطبوعات را برداریم»¹⁰

این حرکت حزب مشارکت در حالی صورت می گرفت که هنوز چند ماه از تصویب قانون اصلاح مطبوعات نگذشته و قانون قبلی به اجرا در نیامده بود.

طرح مشارکتی ها به عنوان«طرح اصلاح مواردی از قانون مطبوعات مصوب 28 اسفند 1364»یک فوریت آن در جلسه علنی مجلس مورخ 29/3/1379 به تصویب رسید.در این طرح 2 ماده،9 تبصره و 8 بند حذف می گشت و هم چنین 6 ماده و یک تبصره آن اصلاح می شد

با این حرکت جریان اصلاحات صدای سوت و کف جریان ضد انقلاب از آن سوی آب ها بلند شد و به صورت های گوناگونی از این حرکت اصلاح طلبان ابراز خوشحالی کردند در همین راستا«بن باربر»گزارشکر روزنامه واشنگتن تایمز نوشته ای با عنوان«نخستین عزم اصلاح طلبان در مقابل نظام» در صفحه اول این روزنامه به چاپ رساند و مدعی شد دلیل اصلاح مطبوعات در ایران برخورد با روزنامه نگارانی است که حکومت مذهبی را زیر سوال می برند.¹¹

حکم حکومتی مقام معظم رهبری

با توجه به اینکه تصویب این قانون از سوی جریان اصلاحات پای معاندان نظام را برای فعالیت در داخل کشور باز می کرد از این رو مقام معظم رهبری با استفاده از حق قانونی و شرعی خود و با استناد به اصول 5، 57 و 110 قانون اساسی در حکمی حکومتی لایحه مذکور را از دستور کار مجلس خارج و فتنه را از ریشه خشکاند.

متن حکم حکومتی مقام معظم رهبری چنین بود:



هر چند مقام معظم رهبری قبل از صادر کردن حکم حکومتی به صورت های گوناگون از نمایندگان خواسته بودند که اجازه دهند تا قانون مصوب اجرا شود و نقایص آن آشکار شود.در همین رابطه شکوری راد در مصاحبه ای اعتراف کرد که: «پیش از نامه رهبر به مجلس در خصوص اصلاح قانون مطبوعات ایشان پیغام دادند که صبر کنید قانون فعلی چند ماهی اجرا شود تا اشکالاتش برطرف شود»

واکنش اهانت امیز مشارکتی ها به نامه مقام معظم رهبری

بعد از قرائت متن نامه مقام معظم رهبریدر جلسه غیر علنی مجلسی ها،سران جریان اصلاحات در اقدام به رسمیت انداختن(آبستراکسیون) مجلس کردند و به صورت دسته جمعی از مجلس خارج شدند و بعد از بیست دقیقه به صحن بازگشتند و صحبت های اعتراض آمیز و ناپسندی را گفتند و نسبت به حکم حکومتی مقام معظم رهبری تشکیک کردند.

میردامادی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس مدعی شد که:«معتقدم خارج کردن طرح از دستور کار،خلاف قانون و آیین نامه بود.این نحو اداره جلسه در شان مجلس نبود»¹³بعد از صدور حکم حکومتی و نا امیدی ضد انقلاب،بیگانگان در توصیه های خواستار ایجاد اعتصاب و شورش شدند و در این باره فرخ نگهدار از عناصر فراری و عضو سازمان منافقین گفته بود:«نباید این قضیه با سکوت برگزار شود»¹⁴

روزنامه امریکایی نیویورک تایمز نیز اوضاع ایران را وخیم اعلام کرده بود و در آن باره نوشته بود:«کشمکش های کنونی در ایران،قابلیت تبدیل شدن به یک طوفان بی عیب و نقص را دارد»

این حرکت جریان اصلاحات آن چنان طمع بیگانگان را برانگیخته بود که رادیو لس آنجلس که با بودجه مستقیم امریکا فعالیت می کند به جریان دوم خرداد در کشور توصیه کرد بود:«اصلاح طلبی را نباید با هدف فرعی و انحرافی مشغول کرد،بلکه باید آن را به سمت رویارویی با اصل ولایت فقیه برد»¹⁵



پی نوشت ها:

[1] روزنامه جمهوری اسلامی ایران،8/3/1379

[2] روزنامه سلام15/4/1378

[3] علوی نیک،سلمان،آسیب شناسی حزب مشارکت،تهران،مرکز اسناد انقلاب اسلامی،ص455

[4] روزنامه بیان 22/2/1379

[5] روزنامه صبح امروز13/4/1378

[6] روزنامه نشاط17/4/1378

[7] همان

[8] همان

[9] روزنامه بهار 23/3/1379

[10] علوی نیک،سلمان،آسیب شناسی حزب مشارکت،تهران،مرکز اسناد انقلاب اسلامی،ص234

 

[11] روزنامه کیهان،16/5/1379

[12] روزنامه ایران،17/5/1379

[13] روزنامه حیات نو.18/5/1379

[14] روزنامه کیهان،18/5/1379

[15] روزنامه جمهوری اسلامی،2/6/1379